| |
Pawlik Andrzej
1898 – 1975
Urodził się dnia 28 listopada 1898 w
Kębłowie (pow. Wolsztyn) w rodzinie rolnika, a jego rodzicami byli
Szczepan Pawlik (ur. 1865) i Antonina zd. Jaskulska. Do szkoły
powszechnej tzw. polskiej uczęszczał w Kębłowie, a po jej ukończeniu
pomagał ojcu w gospodarstwie rolnym.
W czasie I wojny światowej został zmobilizowany i wcielony w szeregi
wojska niemieckiego, walczył na froncie zachodnim. W okopach między
Niemcami i Francją oprócz tradycyjnej broni jaką były karabiny i armaty
przeżył ataki broni gazowej, czołgów i samolotów. Po zakończeniu działań
wojennych w listopadzie 1918 roku szczęśliwie wrócił do rodzinnego
Kębłowa.
Trzeba mieć w pamięci fakt, że w latach 1887 - 1912 proboszczem w
Kębłowie był ks. Stanisław Wincenty Wiśniewski, wielki patriota i
żarliwy kapłan. Ks. Wiśniewski podtrzymywał w swoich parafianach
patriotyzm i nadzieję na odrodzenie państwa polskiego, a na matki
nakładał obowiązek, aby własne dzieci uczyły historii Polski. W Kębłowie
prężnie działało gniazdo „Sokoła”, które także przypominało młodym
ludziom o powinnościach wobec własnej ojczyzny.
Krótko po powrocie z „wielkiej wojny” wybuchło Powstanie Wielkopolskie
do którego Andrzej Pawlik zgłosił się na ochotnika. Do powstania zgłosił
się także Szczepan Pawlik (ur. w 1865 r. w Kębłowie), ojciec Andrzeja,
który własnym wozem konnym przewoził powstańców, zaopatrzenie dla
powstańców, broń itd.
Andrzej Pawlik brał udział w kilku bitwach w czasie Powstania
Wielkopolskiego, a ostatnią był rajd na Nowe Kramsko w dniu 3.02.1919. W
tej krwawej bitwie po stronie polskiej poległo 7 powstańców, a po
stronie niemieckiej poległo 42 żołnierzy. Po obu stronach było wielu
rannych. To w tej bitwie na odcinku między Babimostem a Nowym Kramskiem
bardzo poważnie ranny w nogę został Andrzej Pawlik. Rana zagoiła się
dzięki leczeniu w wolsztyńskim szpitalu, jednakże w nodze nie odzyskał
całkowitej sprawności do końca życia.
Żoną Andrzeja została Franciszka Skrzypczak (1898 – 1976) i z tego
małżeństwa urodziły się dzieci: Marianna 1923, Bernard 1929, Anna 1935 i
Władysława 1943.
Oprócz pracy we własnym gospodarstwie rolnym Andrzej pracował także jako
robotnik leśny. W czasie II wojny światowej w ramach represji przeciwko
Polakom rodzina Pawlików została wysiedlona do Jażyńca. Leśniczy
kębłowski złożył zażalenie do swoich władz, że został pozbawiony
wydajnego robotnika i tym sposobem rodzina Pawlików wróciła do Kębłowa.
Powstańcy kębłowscy w swoim Protokóle z 1927 roku upamiętniającym
dokonania Drużyny Kębłowskiej wymienili Andrzeja i Szczepana Pawlików
jako bardzo zasłużonych powstańców. Ze względu na ich przymioty osobiste
oboje cieszyli się wśród miejscowej społeczności wielkim szacunkiem i
poważaniem.
Andrzej Pawlik posiadał odznaczenia okresu międzywojennego za udział w
Powstaniu Wielkopolskim. Zmarł 20.03.1975. Pośmiertnie uchwałą Rady
Państwa odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Pochowany został na
cmentarzu parafialnym w Kębłowie.
Napisała: Eugenia Świetlińska - Pięta
Wolsztyn 19.01.2014
Andrzej Pawlik pierwszy z prawej - I wojna światowa
 |
 |
| Andrzej i Franciszka Pawlik z dziećmi
Marianną i Bernardem |
Rajd na Nowe Kramsko 3 luty 1919 roku |
|
|
