| |
Zygarłowski Leopold
1868 – 1924
Urodził się dnia 11
X 1868 w Kostrzynie Wlkp. koło Poznania, był synem rolnika Wojciecha i
Agaty z domu Igiel.
Uczęszczał do
gimnazjum w Rogoźnie, gdzie należał do tajnego Towarzystwa Orła Białego
a potem do gimnazjum w Śremie. Tam z kolei był prezesem tajnego koła
Marianów. W Śremie zdał maturę i podjął studia nauk teologicznych w
Seminarium Duchownym w Poznaniu i Gnieźnie . Wyświęcony na księdza
został 13 marca 1897 roku po czym skierowany został na wikariat do Buku.
W roku 1898 został
przeniesiony na wikariat do Rogoźna, był współzałożycielem powstałego
tam Katolickiego Towarzystwa Robotników Polskich. Wstąpił do Towarzystwa
Antyhazardowęgo w Poznaniu. W roku 1903 po śmierci gościeszyńskiego
proboszcza ks. Każmierskiego został komendarzem tej parafii a potem jej
proboszczem. Od 1 lipca 1906 roku natomiast proboszczem prepozytem w
Wolsztynie, notariuszem dekanalnym a w roku 1922 objął po ks. Józefie,
Tomaszu Braunie funkcję dziekana dekanatu zbąszyńskiego. Przejawiał w
Wolsztynie bardzo dużą aktywność społeczną. Jeden z wieców w obronie
języka ojczystego, który prowadził rozwiązała policja. Aktywnie działał
też w ruchu wyborczym przeprowadzając wiece wyborcze w okolicznych
miejscowościach. Przemawiając w maju 1908 roku podczas kampanii
wyborczej do Landtagu został wybrany na drugie miejsce, kandydata na
posła. W roku 1915 i 1917 zbierał składki na głodującą ludność Królestwa
Polskiego. Czynnie działał też w towarzystwach i organizacjach
charytatywnych takich jak: Towarzystwo Pań św. Wincentego a Paulo,
Związku Towarzystw Dobroczynności „Caritas”, Towarzystwa ”Sokół” oraz
PCK, działał w ruchu spółdzielczym będąc prezesem rady nadzorczej Banku
Ludowego w Wolsztynie a następnie członkiem zarządu i dyrektorem tego
banku. Należał jako członek zwyczajny do PTPN. W Wolsztynie, na
uroczystościach ku czci Henryka Sienkiewicza oraz stulecia zgonu
Tadeusza Kościuszki wygłosił piękne przemówienia. Wszedł w skład
utworzonej 24 listopada 1918 roku Miejskiej Rady Ludowej. Podczas
powstania wielkopolskiego współpracował z oddziałami powstańczymi,
uczestniczył też 5 stycznia 1919 r. w pięciogodzinnych rokowaniach
rozjemczych z dowódcami oddziałów niemieckich. Zawarto ugodę w wyniku
której Wolsztyn opuścić miały wojska powstańcze jak i niemieckie.
Należał do inicjatorów powstania w Wolsztynie Tow.”Sokół” oraz PCK,
działał w ruchu spółdzielczym będąc prezesem rady nadzorczej Banku
Ludowego a następnie członkiem zarządu i dyrektorem tego banku. Należał
jako członek zwyczajny do Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. W
wolnej już Polsce w roku 1923 powołał wraz z Władysławem Szkudlarkiem,
prezesem Towarzystwa Weteranów Powstań Narodowych 1914-1918 Społeczny
Komitet Budowy Pomnika Powstańców w Wolsztynie.
Zmarł po
kilkudniowej chorobie 18 maja 1924 roku, został pochowany na cmentarzu w
Wolsztynie. (kw.35, rząd 2, nr gr.6 )
opracował Jacek Piętka
Księża
społecznicy wielkopolscy 1894-1919, słownik biograficzny, red. ks.
Leszek Wilczyński i in., t. IV (Ś-Ż), Poznań 2007. Materiały do historii
Powstania Wielkopolskiego 1918/1919, red. Jabłoński Tadeusz , Poznań
1938. „Tak przyszła wolność Wolsztyn 1918-1919 Hubert Rokoszewski
Biblioteka Publiczna MiG Wolsztyn ,” Powstanie Wielkopolskie 1918-1919”
Wiesław Zdziabek, Maria Pacholska Poznań 2008, „Powstanie Wielkopolskie
1918-1919” Praca zbiorowa pod redakcją Zdzisława Grota Wydawnictwo
Poznańskie 1968, , Powstanie Wielkopolskie nad środkową Obrą Joachim
Benyskiewicz Hieronim Szczegóła Zielona Góra 1998,
|
|
