21.12.1895 – 9.08.1970

Jan Kluj urodził się 21.12.1895 w Chobienicach, a rodzicami jego byli Franciszek Kluj i Józefina zd. Gaweł. Do Szkoły Powszechnej uczęszczał w Chobienicach i w domu rodzinnym matka wpoiła mu głęboki patriotyzm do Ojczyzny. Nie bez znaczenia na kształtowanie postawy młodego człowieka było patriotyczne i gospodarskie oddziaływanie rodziny Mielżyńskich, którzy byli właścicielami majątku w Chobienicach.

W okresie I-szej wojny światowej Jan Kluj został wcielony do wojska i walczył w mundurze niemieckim. Po zakończeniu działań wojennych powrócił do rodziny w Chobienicach.

Z chwilą wybuchu Powstania Wielkopolskiego Jan Kluj wstąpił w szeregi Drużyny Chobienickiej i walczył pod dowództwem Józefa Kudlińskiego. Główny trzon Drużyny Chobienickiej stanowili żołnierze wracający do domu po zakończeniu Wielkiej Wojny, zaprawieni w ciężkich bojach w szeregach armii niemieckiej. Oddział Kudlińskiego był w stałym kontakcie z dowództwem powstania odcinka wolsztyńskiego i bardzo aktywnie włączył się do walk powstańczych w dniu 10.01.1919, kiedy to por. Siuda z oddziałem o sile prawie 600 powstańców szedł odbić Kopanicę z rąk niemieckich. Cały oddział powstańczy por. Siudy został podzielony na 4 grupy w celu oskrzydlenia Kopanicy i uderzenia z zaskoczenia na silnie umocnione pozycje niemieckie. W Podborowie (gm. Siedlec) drużyna chobienicka połączyła się z kompanią stęszewską dowodzoną przez ppor. Szyftera i dokonała uderzenia na Kopanicę z kierunku północnego. Walki o Kopanicę trwały 6 godzin, a po wyparciu Niemców w kierunku Kargowy ppor. Siuda obsadził zdobyty odcinek od Grójca do Solca przez poszczególne drużyny. Jan Kluj wraz z drużyną chobienicką dowodzoną przez chor. Kudlińskiego strzegł odcinka Mały Grójec, Chobienice oraz przedmoście w Wielkim Grójcu.

Jan Kluj pod dowództwem chorążego Kudlińskiego brał udział Powstaniu Wielkopolskim w walkach o Kopanicę, Babimost, Kramsko, Grójec, Nową Wieś Zbąską. Po zakończeniu walk powstańczych został wcielony do Wojska Polskiego i służył tam do 1920.

Z chwilą tworzenia się oddziałów straży celnej podjął pracę jako strażnik celny. W roku 1926 był strażnikiem granicznym na Placówce Straży Celnej w Solcu, a w latach późniejszych był strażnikiem na Placówce Straży Celnej w Kębłowie.

Jan i Waleria Klujowie mieszkali początkowo w Solcu, a w okresie późniejszym zamieszkali we własnym domu w Kębłowie przy ul. Stradyńskiej. Oboje spoczywają na cmentarzu parafialnym w Kębłowie.

Napisała Eugenia Świetlińska – Pięta

Kębłowo, 18.02.2015